Ἡ οὐτοπία τῆς «θρησκευτικῆς ἐπιστήμης» καὶ τὸ τέλος τοῦ Μεσαίωνα

Σύνοψη τοῦ περιεχομένου τοῦ βιβλίου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1.

1.1 Προβάλλεται ἡ ἀρχαιοελληνικὴ Κοινωνιοβιολογία, κυρίως τοῦ Ἐπικούρου καὶ τοῦ Πρωταγόρα. Γίνεται κριτικὴ καθεστώτων τῆς ἐποχῆς μας ποὺ προσπάθησαν νὰ ἐπιβάλουν τὴν κομματικὴ σκοπιμότητα καὶ προτεραιότητα ὑπεράνω τῶν νόμων ποὺ διέπουν τὴν κοινωνική–κατὰ φύσιν συμπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου. Ἀποτέλεσμα τῆς ἐσκεμμένης παραβίασης τῶν νόμων αὐτῶν ἦταν ἡ ἀποτυχία τῶν πολιτικῶν αὐτῶν συστημάτων καὶ ἡ κατάῤῥευσή τους μὲ ἑκατομμύρια ἀνθρώπινα θύματα.

1.2 Διαδραματίζεται ἡ πολυαιώνια σύγκρουση θρησκείας–ἐπιστήμης κατὰ τὸν Μεσαίωνα, μὲ τὰ τραγικὰ γιὰ τὴν κοινωνία καὶ εἰδικὰ γιὰ τοὺς ἐπιστήμονες τῆς ἐποχῆς ἀποτελέσματα, μὲ τὸν διὰ τῆς πυρᾶς θάνατο χιλιάδων ἀθῴων καὶ ἐπιφανῶν ἐπιστημόνων.

1.3 Ἐκτίθεται ἡ ἀρχαιοελληνικὴ θρησκευτικὴ μυθοπλασία τῶν μετασωκρατικῶν σοφῶν σὲ ἀντιδιαστολὴ μὲ τὸν ῥεαλισμὸ τῶν προσωκρατικῶν ποὺ ἐκφράζει σὲ γενικὲς γραμμὲς τὴν διττὴ φύση τῆς ἀνθρώπινης νόησης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2.

2.1 Γίνεται ἀπόπειρα διασυνδέσεως τῶν ἐπιπτώσεων τῆς θεολογικῆς κοσμαντίληψης τῶν μετασωκρατικῶν φιλοσόφων στὴν διαμόρφωση τῆς μετέπειτα χριστιανικῆς θεοσοφίας.

2.2. Ἀποδεικνύεται ἡ ἀδυναμία τῆς θρησκευτικῆς ἐλὶτ νὰ ὑπερασπισθεῖ τὰ θρησκευτικὰ δόγματα, ἀδιέξοδο κατὰ τὸ ὁποῖο εὑρίσκει καταφύγιο στὰ «δεκανίκια» τῆς ἐπιστήμης.

2.3 Ἐκτίθεται ὁλοκληρωμένη ἡ ἀντιανθρώπινη πολιτικὴ τῶν ταγῶν ὡρισμένων Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖες στὸ ὄνομα τῆς ἀκραίας πίστης καὶ παραλογισμοῦ θυσίασαν ἀδίκως χιλιάδες πιστοὺς καὶ ἀθῴους.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3.

3.1 Ἀναφορὰ στὰ βασικὰ αἴτια τῆς σεξουαλικῆς παρεκτροπῆς ὡρισμένων λειτουργῶν τῆς θρησκείας ὡς ἀποτέλεσμα τῆς δοδγματικῆς ἀντίληψης τῶν φυσικῶν καὶ κοινωνικῶν ἀναγκῶν τοῦ ἀνθρώπου.

3.2 Ἡ δογματικὴ ἀκαμψία τοῦ θρησκευτικοῦ κατεστημένου δημιουργεῖ ἀντιεπιστημονικὰ μυθεύματα γιὰ τὴν διαιώνισή της χρησιμοποιῶντας καὶ παραποιῶντας τοὺς νόμους τῆς φύσεως.

3.3 Προσπάθεια ἐπεκτάσεως καὶ ἐπιβολῆς τοῦ μαθήματος τοῦ ἀναγεννημένου χριστιανισμοῦ στὰ ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύματα τῶν Η.Π.Α., εἰδικὰ δὲ στὴν νεολαία, παρὰ τὴν σθεναρὴ ἀντιπαράθεση τῶν ἐπιστημόνων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

4.1 Ἐκλαϊκεύεται τὸ θεώρημα τῆς μὴ πληρότητας τοῦ μαθηματικοῦ Γκαῖντελ (Gödel) καὶ ἡ σημασία του στὴν ἀπόῤῥιψη ὡρισμένων ἀξιωμάτων τῆς λογικῆς, καὶ ἡ ἐπίδρασή του στὴν θρησκευτικὴ ὑπερβατικὴ ἰδεολογία.

4.2 Σχολιάζεται τὸ μεγάλο δίλημμα ἐὰν οἱ μελλοντικοὶ Η/Υ θὰ μπορέσουν νὰ ὑπερκεράσουν τὴν ἀνθρώπινη διάνοια σὲ ταχύτητα, ὄγκο καὶ συναισθηματικότητα. Ἀντιπαράθεση αἰσιοδόξων καὶ ἀπαισιοδόξων ἐπιστημόνων.

4.3 Διαδρομὴ στὸ ἔργο ἐπιστημόνων τῆς κβαντικῆς μηχανικῆς ποὺ προβλέπουν τὴν ἐπικράτηση εὐφυϊῶν αὐτοπαραγωμένων ῥομπὸτ ποὺ θὰ προσεγγίσουν τὰ «θεϊκὰ» ὅρια.

4.4 Ἡ ἐπίδραση τῆς ἀρχαιοελληνικῆς φιλοσοφικῆς σκέψεως στὴν μετέπειτα διαμόρφωση τῆς χριστιανικῆς κοσμαντιλήψεως.

σελίδες: 266